Topsport, vooral een mentale aanslag

Ook ik droomde vroeger van een carriere als profvoetballer. Als achtjarige kleine opdonder was ik degene die later Marc Overmars als de linksbuiten van Ajax zou aflossen. Nog steeds ben ik er van overtuigd dat wanneer ik in het juiste voetbalklimaat was opgegroeid voetballers als Peter Hoekstra, Ryan Babel en Miki Sulejmani nooit een wedstrijd voor Ajax zouden hebben gespeeld. In ieder geval niet links voor op het veld in de Arena! 

Hoe anders is die droom nu, zo'n twintig jaar later. Die is veranderd van profvoetballer in het neerzetten van een succesvolle eigen onderneming, mooie reizen maken, de kids gezond en levendig zien opgroeien en veel tijd doorbrengen op de mooiste golfbanen ter wereld. Heel eerlijk is deze huidige droom veel spannender en meer in mijn bereik dan de eerder genoemde.

Er zijn veel meer mensen die net zoals ik van kinds af aan dromen van een carriere als topsporter. Voetballen in het Nederlands elftal en turnen in volle sporthallen staan hoog op de verlanglijstjes. Tot voor kort heb ik hier niet heel serieus over nagedacht, maar enige tijd geleden kreeg ik van de goedheiligman het blad "Helden" kado. Zonder al te veel uit te wijken is dit overigens een blad met een grote tegenstrijdigheid. Artikelen over en interviews met voetballers geschreven door Barbara Barend laten je vooral de vrouwelijke kant zien van de helden. Iets wat echt niet interessant te noemen is.
In dit blad stond echter een heel interessant artikel over een aantal (voormalig) topturnsters. In het artikel gaven de ouders inzicht in hoe het er met hun kinderen aan toe ging in de turnhal. Van jongs af aan zijn deze meiden gekleineerd, geslagen, uitgekafferd en uiteindelijk mentaal compleet gesloopt door hun trainers. Volgens de trainers was dit de manier om ze tot grote hoogte te brengen. Wat mij het meest frustreerde was dat alle ouders verdraaid goed wisten hoe het er aan toe ging, het heel erg vonden, en vervolgens hun kinderen dag na dag weer terug stuurden naar de tirannen. Ze wilden de droom van hun kleine meisje niet om zeep helpen door haar weg te halen uit de turnhal. Wat nou als ze later spijt krijgt van de beslissing om te stoppen, wat als ze nou die gouden medaille wint? Wat ze echter niet beseften is dat deze meiden voor de rest van hun leven mentaal gebroken zijn. In de veel belangrijkere vijftig jaren die nog volgen na hun topsport carrière zullen ze een enorme last mee dragen en maatschappelijk niet meer aan de bak komen.

Ook topgolfer John Daly is mentaal gesloopt.

Dat is wat topsport met je doet. Het vergt een totale afsluiting van de wereld om je heen en zorgt er voor dat je op latere leeftijd, vaak zonder studie, sociaal je weg en nieuwe carrière moet zien te vinden. Veel topsport(st)ers komen nooit meer in de "echte" wereld aan de bak. Bekende voorbeelden van deze ondragelijke topsport mentaliteit zijn onder andere: voetballers George Best en Maradona, turners Verona van de Leur en Yuri van Gelder, wielrenners Marco Pantani en Frank Vandenbroucke en meer recentelijk nog voetballer Jacob Lenski van FC Utrecht die zijn toevlucht zocht in de drank. Ook in 'mijn eigen' sport golf lopen deze sociale gekken rond. Iedereen weet wat sportheld Tiger Woods onlangs heeft uitgespookt. Minder bekend maar niet minder asociaal is John Daly die zelfs net voor een golfwedstrijd begint rustig een liter Jack Daniels naar binnen giet.

Ondanks dat ik stiekem zelf nog droom over een carrière als topgolfer begrijp je dat ik mijn eigen meiden andere dromen laat nastreven. Want alhoewel vele ouders het zullen ontkennen hebben wij enorm veel invloed op deze dromen. Je moet alleen niet bang zijn deze aan te rijken en soms je eigen droom (tijdelijk) te verlaten. Sporten is gezond, zo lang dit maar wordt gedaan zonder de wereld om ons heen kwijt te raken!