Ik beken: ben een ras optimist!

A: Ah man wat is het koud! 
B: Ha lekker toch, gezonde lucht, heerlijk. Maar hoe is ie verder?
A: Mwah, naar omstandigheden gaat het wel oke.
B: O, wat dan.
A: Ik ben al de hele week verkouden man, en dan wordt er ook nog van me verwacht dat ik gewoon doorwerk voor dat kleine beetje geld wat ik krijg. 
B: Hmmm, en hoe gaat het thuis dan, alles goed met de kids?
A: Ook verkouden, ik zeg je, als het heerst dan is ons gezin altijd als eerst en als laatst aan de beurt. 

Herkenbaar? Uit welk oogpunt?

Vrijwel dagelijks krijg ik te maken met relaties die reageren als laten we het voor het gemak meneer A noemen. Gegrond of niet, maar vaak weet je van te voren al wat voor reactie er gaat komen. Of in ieder geval de strekking van die reactie. Meneer A heeft niet eens meer door dat hij constant pessimistisch is omdat het een onderdeel van zijn leven is geworden. Hij is gewend geraakt aan het meelij wat hij van de diverse mede-pessimisten ontvangt en ziet dit als een stimulans om verder te klagen over alles wat tegen zit in het leven. Reacties als; ik snap wat je bedoelt, dat overkomt ons thuis ook altijd of ach jongen ze moeten jou wel altijd hebben, werken als een soort verslavende drug op de ras pessimist. Anders dan wat veel mensen geloven, ben ik er van overtuigd dat pessimisme niet een aangeboren - maar een aangeleerde eigenschap is. Als een kind opgroeit in een bron van pessimisme zal het hard moeten werken hier zelf weer uit te komen. Ouders moeten dan ook goed beseffen dat de sfeer die ze thuis neerzetten bepalend is voor het gevoel van hun kinderen, op 3-jarige maar ook op 63-jarige leeftijd.

Zelf kom ik uit een naar mijn mening neutraal gezin. Ik kan niet zeggen dat er altijd optimistisch gehandeld en gedacht werd, maar zeker niet pessimistisch. Vanuit die achtergrond kon ik in ieder geval zelf bepalen welke weg ik zou inslaan en ik koos, waarschijnlijk toen nog onbewust, voor de positieve kijk op het leven. Gaandeweg heb ik geleerd mijn eigen kansen te creëren en te geloven in een goede afloop van hetgeen je onderneemt. Want zeg nou zelf; het heeft toch geen zin ergens aan te beginnen met de gedachte dat het toch wel gaat mislukken? Overigens betekend dit optimisme niet dat je nooit geen tegenslagen kent in het leven, want dat is vaak hoe mensen (over je) denken. "Het gaat hem allemaal wel erg voor de wind" of "wacht maar tot dat je meemaakt wat ik heb meegemaakt" zijn waarschijnlijk vaak de gedachten die bij de pessimist omhoog borrelen bij het ontmoeten van een optimist. Maar niets is minder waar! Ook ik (en met mij alle andere optimisten) ken zo mijn tegenslagen als ziekte, mensen te vroeg verliezen et cetera, de truc zit hem echter in het verwerken van deze situaties. Er zijn mensen die ogenschijnlijk makkelijker door zware ziekten heen komen puur omdat ze een zonnige toekomst in het vooruitzicht stellen en daarom ook niet zitten te wachten op het medelijden van een ander. Medelijden is namelijk een hele goedkope vorm van aandacht welke je totaal niet verder helpt, maar je misschien wel kan terugwerpen in een bepaald proces.

Optimisme zorgt voor nieuwe ontdekkingen, voor vreugde en kansen in het leven en onderzoek heeft uitgewezen dat een optimist aantoonbaar langer leeft! De optimisten zullen ook gaan opstaan om Europa uit de 'crisis' te trekken.
De pessimisten daarentegen zijn al maandenlang op kosten van de staat verenigd in meerdere tentenkampen aan het schreeuwen om een eerlijkere verdeling van het geld. In plaats van zelf keihard te werken voor hun succes hopen ze dat het geld hun komt aanwaaien.

Ja ik durf er voor uit te komen; ik ben een optimist! Laat die afgunst maar komen!